Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη. Α’ Κορινθίους ιγ: 13. Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι. Β΄ Κορινθίους ιγ:5
Ζούμε στις έσχατες ημέρες, όπου πλησιάζει η ημέρα της παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επί των νεφελών (Πράξεις α:11) δια να συνάξει το λαό του, τους αγίους του (Λουκάς ιη:34) κατ΄εντολή του Θεού (Α’ Θεσσαλονικείς δ:16).
Το τι θα επακολουθήσει μετά, περιγράφεται στο λόγο του Θεού σαν: «ημέρες της κυριαρχίας του αντι-χρίστου επάνω στη γη.» (Δανιήλ ια:36) και (Β΄Θεσσαλονικείς β:9). Όμως σήμερα, έχουμε ανάγκη από ορισμένα «όπλα» ώστε να περιπατήσουμε ανάμεσα σε ένα κόσμο «σκολιό και διεφθαρμένο» και να βγούμε νικητές. Κάθε μέρα που ξημερώνει φέρνει νέες δυσκολίες, νέα προβλήματα, νέα διλλήματα. Θυμίζει ένα πόλεμο όπου δεν υπάρχουν ερείπια και συντρίμμια από βόμβες γύρω μας, αλλά ερείπια ψυχικά και ανθρώπους θλιμμένους και τρομαγμένους από τα δεινά που ζούμε. Στην πραγματικότητα κάθε σπίτι περνά δραματικά και αναζητά τρόπους, δυνατότητες, λύσεις … Στο παρελθόν υπήρχαν οι τρόποι και οι λύσεις. Όμως σήμερα πλεόν δεν υπάρχουν.
Και ήρθε η ώρα να σηκώσουμε ψηλά τα κεφάλια μας και την καρδιά μας προς τον ουράνιο πατέρα μας, σας θυμίζω τι μάθαμε: «…τον άρτον ημών τον επιούσιο δοσ’ ημίν σήμερον…» Αλλά ακόμη και αυτή τη μικρή προσευχή για να κάνουμε χρειαζόμαστε πίστη. «Χωρίς πίστη είναι αδύνατον να ευαρεστήσει τις εις τον Θεό».
Ο προσερχόμενος στο Θεό, πρέπει να πιστεύσει ότι είναι μισθαποδότης ο Θεός.
Πιο πάνω διαβάσαμε; «εαυτούς εξετάζετε εαν είσθε εν τη πίστει …»
Ο καθημερινός αγώνας μας είναι να μένουμε στη πίστη του Θεού. Μέσα στις δυσκολίες και τα μαρτύρια μας, πρέπει να πιστεύουμε ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει και θα περάσει η δοκιμασία. Και για να γίνει αυτό έχουμε ανάγκη την υπομονή. Κάτι που μας κάνει κακό είναι η υπέρ-αισιοδοξία, ότι σύντομα, πολύ σύντομα όλα θα αλλάξουν. Αυτό καταστρέφει την ψυχή και το σώμα μας, αφού αυτά τα δύο αλληλοσυνδέονται. Να θυμόμαστε ότι εμείς δεν διατάζουμε τον Θεό. Το χρονοδιάγραμμα το κρατά ο Θεός και αυτός ορίζει τα πάντα στη ζωή μας με κάθε λεπτομέρεια που εμείς δεν φανταζόμαστε.
Πολλές φορές δε, άλλα ζητάμε και άλλα έχουμε ανάγκη. Αυτό δε που δεν κατανοούμε είναι η ανάγκη της παιδείας. Να μάθουμε το μάθημα που ο Θεός θέλει να μάθουμε διότι πρέπει να προαχθούμε στην … επόμενη τάξη!
Ακόμη διαβάζουμε «τώρα δε μένει πίστη, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα»
Μόνον τρία!!
Αυτά τα τρία είναι τρία όπλα, που μας θωρακίζουν την άμυνα της ψυχής και του οργανισμού μας. Μάλιστα στο (Εφεσίους στ:16) περιγράφεται: «επί πάσι δε αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως, διά της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα·»
Ο Δαβίδ, με πίστη γράφει τον ψαλμό μθ:15 «Αλλ' ο Θεός θέλει λυτρώσει την ψυχήν μου εκ χειρός άδου· διότι θέλει με δεχθή.»
Ακόμη διαβάζουμε για τον Αβραάμ, στο (Εβραίους στ:15) «και ούτω προσμείνας με υπομονήν, απήλαυσε την επαγγελίαν.» Aλλά και σε μας λέγει ο λόγος (Εβραίους ι:36) «Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού και να λάβητε την επαγγελίαν.»
Ας να σκεφτούμε για λίγο την εφαρμογή της υπομονής, στο φτωχό Λάζαρο (Λουκάς ιστ:20-26). Γιατί ο Θεός τον επιβράβευσε; Ακόμη στον πλούσιο άρχοντα και μεγαλύτερο πάντων των κατοίκων της ανατολής, τον Ιώβ; Γιατί ο Θεός επέτρεψε μια τέτοια δοκιμασία; Ακόμη ο Δαβίδ, γιατί να κινδυνεύει επί 13 χρόνια η ζωή του, νύκτα και ημέρα; Ο Δανιήλ, ένας πολύ πιστός άνθρωπος, γιατί να βρεθεί στο λάκκο των λεόντων; Ο Ιωσήφ, ένας πιστός νέος, γιατί να πωληθεί ως δούλος και να βρεθεί στη φυλακή στην Αίγυπτο;
Ας ψάξουμε τις απαντήσεις, μέσα στην αγάπη και την πρόνοια του ουράνιου πατέρα μας.
