Στα παιδιά στο Κυριακό σχολείο δόθηκε το εδάφιο « Υιέ μου, δος την καρδίαν σου εις εμέ, και ας προσέχωσιν οι οφθαλμοί σου εις τας οδούς μου» (Παροιμίες 23:26)
Έπρεπε να το μάθουν και πάνω από όλα να το συζητήσουν με τους γονείς τους. Την επόμενη Κυριακή θα το αναλύανε με τους δασκάλους τους.
Όταν η μικρή Στέλλα έφθασε στο σπίτι ρώτησε το πατέρα της: «Μπαμπά τι σημαίνει δώσε τη καρδιά σου εις εμέ;»-«θα σου εξηγήσω, αν πας και μου φέρεις το πορτοφόλι σου», της είπε ο πατέρας της. Το κοριτσάκι πήγε και έφερε το παλιό της πορτοφόλι, που περιείχε όλη της τη «περιουσία»-μερικά παλιά δεκάλεπτα. Με κάποιο δισταγμό το έδωσε στο πατέρα της και δεν είπε τίποτε όταν τον είδε, σιωπηλά, να το βάζει στη τσέπη του.
Την άλλη μέρα ο πατέρας κάλεσε τη κόρη του και της είπε: «Στέλλα δεν νομίζω ότι το πορτοφόλι σου ήταν αρκετά ωραίο για αυτό που ήθελα να σου δώσω. Σου πήρα λοιπόν ένα καινούργιο και κοίτα τι έχω βάλλει μέσα!» Όταν η Στέλλα άνοιξε το καινούργιο της πορτοφόλι έβγαλε μια φωνή χαράς και έκπληξης. Αντί για τα λίγα παλιά δεκάλεπτα, μέσα υπήρχε ένα κολλαριστό χαρτονόμισμα των δέκα ευρώ.
Ο πατέρας της εξήγησε: «Στέλλα μου, ήθελες να μάθεις γιατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός ζητάει να του δώσουμε τη καρδιά μας. Του δίνουμε αυτό που έχουμε. Μία κακή καρδιά που δεν αξίζει και πολλά. Σε αντάλλαγμα, Αυτός μας δίνει μια εντελώς καινούργια καρδιά, με ένα αληθινό θησαυρό μέσα: «Αιώνια ζωή, αληθινή ευτυχία και μία θέση στον ουρανό! Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει να μάθεις καλά αυτό το εδάφιο;»
Η Στέλλα έσκυψε με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη το κεφάλι της. Ο νούς της πήγε στο σταυρό του Γολγοθά. Ήξερε ότι για να της δώσει τη νέα καρδιά ο Χριστός πλήρωσε εκεί με το αίμα Του..
«Χάρις δε εις τον Θεόν διά την ανεκδιήγητον αυτού δωρεάν.» ( Β Κορινθίους 9:15)
