Η προσφορά της δεκάτης είναι ένα θέμα το οποίο απασχολεί πολλούς Χριστιανούς αν και θα λέγαμε ότι το θέμα αυτό είναι ξεκάθαρο πλέον μέσα στην Καινή Διαθήκη. Τι ήταν όμως αυτός ο φόρος πότε θεσμοθετήθηκε και αν ισχύει πρέπει να εφαρμόζεται και σήμερα;

 Η προσφορά της δεκάτης είναι μια αρχή της Παλαιάς Διαθήκης. Η δεκάτη ήταν υποχρεωτική υπό τον νόμο, κατά τον οποίο οι Ισραηλίτες έπρεπε να δίνουν το 10%, απ’ όλα αυτά που κέρδισαν ή παρήγαγαν. Σχετικές αναφορές γίνονται στα βιβλια:Λευιτικό 27:30, Αριθμοί 18:26, Δευτερονόμιο 14:24, Β’ Χρονικών 31:5.

 Κάθε χρόνο οι Ισραηλίτες ξεχώριζαν το ένα δέκατο απ' όλη τη σοδειά που τους έδιναν τα χωράφια τους. Κάθε χρόνο πηγαίναν στον τόπο που είχε ορίσει ο Κύριος, για να λατρεύεται το όνομά του, και εκεί ετρώγαν ενώπιον του το δέκατο από το σιτάρι, από το κρασί σας κι από το λάδι, καθώς επίσης τα πρωτογέννητα των βοδιών τους και των προβάτων τους, έτσι ώστε να σέβονται πάντοτε τον Κύριο, το θεό τους.
 Εάν όμως ο τόπος κατοικίας τους είναι πολύ μακριά από τον τόπο λατρείας του Κυρίου και δεν είναι δυνατό να μεταφέρουν το δέκατο, τότε θα έπρεπε να πουλήσουν το δέκατο και μετά να πάνε στον τόπο λατρείας που έχει ορίσει ο Κύριος. Εκεί μ' αυτά τα χρήματα μπορούν ν' αγοράσουν ότι θέλουν και να τα προσφέρουν στον Κύριο, όπως βόδια, πρόβατα, κρασί, ποτά ή ότι άλλο επιθυμούν, και να τα φάνε μαζί με τις οικογένειές τους, ενώπιον του Κυρίου. Μόνο να μην ξεχάσουν τους Λευίτες που κατοικούν στις πόλεις τους, γιατί αυτοί δεν είχαν κληρονομικό μερίδιο όπως οι άλλοι Ισραηλίτες.
 Στο τέλος κάθε τρίτης χρονιάς, οι Ισραηλίτες θα έπρεπε να χωρίζουν τη δεκάτη από τη σοδειά εκείνης της χρονιάς και θα την καταθέτουν στην πόλη τους. Οι Λευίτες, που δεν είχαν κληρονομικό μερίδιο, καθώς και οι ξένοι, τα ορφανά και οι χήρες της πόλης θα μπορούν να τρώνε απ' αυτά και να χορταίνουν. Έτσι ο Κύριος για την καλή τους πράξη θα τους ευλογεί σε όλα τους τα έργα (Δευτερονόμιο 14,22-29. 26,12). Μετά την προσφορά της δεκάτης ακολουθούσε δοξολογία στον Κύριο (Δευτερονόμιο 26,13-15).

 Η Καινή Διαθήκη πουθενά δεν προστάζει, ούτε προτείνει οι Χριστιανοί να υποταχθούν στο σχολαστικό σύστημα της προσφοράς. Ο Απόστολος Παύλος εκφράζει ότι οι πιστοί καλό είναι να δίνουν ένα μερίδιο του εισοδήματός τους για να υποστηρίξουν την εκκλησία'' Περί δε της συνεισφοράς της υπέρ των αγίων, καθώς διέταξα εις τας εκκλησίας της Γαλατίας, ούτω κάμετε και σεις. Κατά την πρώτην της εβδομάδος έκαστος υμών ας εναποθέτη παρ' εαυτώ θησαυρίζων ό,τι αν ευπορή, ώστε όταν έλθω να μη συνάγωνται τότε συνεισφοραί.'' (Α’ Κορινθίους 16:1-2). Στην Καινή Διαθήκη πουθενά δεν λέει το ακριβές ποσοστό το οποίο πρέπει να διαχωριστεί από το εισόδημα, παρά μόνο ότι χρειάζεται να είναι “συμφώνως προς τα εισοδήματά του” (Α’ Κορινθίους 16:2). Ο Χριστιανός όμως, δεν πρέπει να αισθάνεται υποχρεωμένος να προσφέρει πάντα το 10% η παραπάνω. Πρέπει να δίνει τόσο, όσο μπορεί, “συμφώνως προς τα εισοδήματά του”. Αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές θα δώσει παραπάνω από τα 10%, και μερικές φορές λιγότερο. Αυτό εξαρτάται από την δυνατότητα του Χριστιανού αλλά και από τις ανάγκες της εκκλησίας. Κάθε Χριστιανός πρέπει να προσευχηθεί εγκάρδια και να ζητήσει την σοφία από τον Θεό.''Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν.'' ( Ιάκωβος 1:5).  Επίσης ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει:“O καθένας ας προσφέρει όπως του υπαγορεύει η καρδιά του κι όχι με δυσφορία ή από ανάγκη, γιατί ο Θεός αγαπάει όποιον προσφέρει με χαρά” (B’ Κορινθίους 9:7).

 Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του να προσφέρουμε από την καρδιά μας ότι αν μπορούμε μας το αναφέρει ο Λόγος του Θεού στον Λουκά 21ο κεφάλαιο και εδάφια 1-4 ''Αναβλέψας δε είδε τους πλουσίους, τους βάλλοντας τα δώρα αυτών εις το γαζοφυλάκιον· είδε δε και χήραν τινά πτωχήν, βάλλουσαν εκεί δύο λεπτά, και είπεν· Αληθώς σας λέγω ότι η πτωχή αύτη χήρα έβαλε περισσότερον πάντων· διότι άπαντες ούτοι εκ του περισσεύματος αυτών έβαλον εις τα δώρα του Θεού, αύτη όμως εκ του υστερήματος αυτής έβαλεν όλην την περιουσίαν όσην είχε.''

 Άρα λοιπόν συμπεραίνουμε ότι στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει νόμος για το δεκατο, αλλά ο καθένας προσφέρει αυτό που μπορεί μέσα από την καρδιά του. Και ας μην ξεχνάμε αυτό που μας λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους Επιστολή Β' 09:06-07 ''Τούτο δε λέγω, ότι ο σπείρων με φειδωλίαν και με φειδωλίαν θέλει θερίσει, και ο σπείρων με αφθονίαν και με αφθονίαν θέλει θερίσει. Έκαστος κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός.''

fShare

Tweet